دانشمندان یک محصول جانبی شیمیایی جدید را در آب لوله کشی مصرف شده توسط میلیون ها آمریکایی کشف کرده اند که یک معمای چند دهه ای را حل کرده است. این ترکیب که در طی تصفیه آب با کلرامین تشکیل می‌شود، نگرانی‌های سلامتی را برای حدود 113 میلیون نفر ایجاد می‌کند و نیاز به بررسی بیشتر در مورد سمیت بالقوه آن دارد.

کلرامین یک ماده ضد عفونی کننده است که از ترکیب کلر و آمونیاک تولید می شود. در بسیاری از سیستم‌های تصفیه آب به دلیل پایداری بیشتر آن بر کلر ترجیح داده می‌شود و در نتیجه محصولات جانبی ضدعفونی‌کننده کمتری نسبت به کلر دارند.

اگرچه محققان برای اولین بار حدود 40 سال پیش متوجه یک محصول جانبی شیمیایی ناشناخته در آب لوله کشی تصفیه شده با کلرامین شدند، جزئیات دقیق آن مشخص نبود. در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله Science منتشر شده است، دانشمندان از روش‌های تحلیلی پیشرفته‌ای برای آشکار کردن ساختار آن استفاده کردند که اکنون رسما آنیون کلرونیترامید نامیده می‌شود.

محققان آنیون کلرونیترامید را در تمام 40 نمونه گرفته شده از 10 سیستم آب آشامیدنی واقع در هفت ایالت شناسایی کردند. در آب فوق خالص یا آب آشامیدنی که بدون مواد ضدعفونی کننده حاوی کلر تصفیه شده است، دیده نشده است.

جولیان گفت: “به خوبی شناخته شده است که وقتی آب آشامیدنی را ضد عفونی می کنیم، سمیت مزمن ایجاد می شود، واقعاً تعدادی از مردم ممکن است در طی چندین دهه به سرطان مبتلا شوند.” فری، نویسنده اول مقاله، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: “هدف اصلی کار ما شناسایی این مواد شیمیایی و مسیرهای واکنشی است که از طریق آنها شکل می گیرند.”

این مطالعه نشان دهنده یک پیشرفت بزرگ است، زیرا موفق به شناسایی آنیون کلرونیترامید و تعیین ساختار آن شد.

فری خاطرنشان کرد: “این یک ماده شیمیایی بسیار پایدار و با وزن مولکولی کم است. یافتن آن یک ماده شیمیایی بسیار دشوار است. سخت ترین قسمت شناسایی آن و اثبات این بود که ساختاری است که ما می گفتیم.”

اگرچه سمیت آنیون کلرونیترامید نامشخص است، اما محققان به دلیل حضور گسترده و شباهت ساختاری آن با سایر ترکیبات سمی نگرانی هایی را مطرح کرده اند. آنها بر نیاز به تحقیقات بیشتر توسط دانشگاهیان و نهادهای نظارتی مانند آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده تاکید می کنند.

فری افزود: “حتی اگر سمی نباشد، یافتن آن می تواند به ما در درک مسیرهای تشکیل سایر ترکیبات از جمله سموم کمک کند. اگر بدانیم چگونه چیزی تشکیل می شود، به طور بالقوه می توانیم آن را کنترل کنیم.”