نه تنها شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر از عوامل خطر بیماری قلبی هستند، بلکه ممکن است چربی پنهان حتی از اهمیت بیشتری برخوردار باشد

برای سال ها، متخصصان سلامت در مورد اینکه آیا شاخص توده بدنی (BMI) بهترین معیار برای سنجش سلامت افراد است یا خیر، بحث کرده اند. در حالی که اندازه کمر به عنوان یک عامل اصلی در پیش بینی بیماری قلبی برجسته شده است، یک مطالعه اخیر نشان داد که نه BMI و نه اندازه گیری دور کمر پیش بینی کننده قطعی نیستند.

در عوض، عامل پنهان، چربی بین عضلانی، که چربی ذخیره شده در عضلات است، ممکن است شاخص دقیق تری برای خطر بیماری قلبی باشد. محققان خاطرنشان کردند که افرادی که مقادیر بالاتری از این نوع چربی خاص دارند، بدون در نظر گرفتن شاخص توده بدن یا اندازه کمر، با خطر بیشتری برای مرگ و بستری شدن در بیمارستان به دلیل حملات قلبی یا نارسایی قلبی روبرو هستند.

چاقی در حال حاضر یکی از بزرگترین تهدیدات جهانی برای سلامت قلب و عروق است، با این حال BMI - معیار اصلی ما برای تعریف چاقی و آستانه مداخله - همچنان یک نشانگر بحث برانگیز و معیوب برای تشخیص بیماری های قلبی عروقی است، این امر به ویژه در مورد زنان صادق است پروفسور Viviani Taccoetti، که این مطالعه را رهبری کرد، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت که شاخص توده ممکن است منعکس کننده انواع "خوش خیم" چربی باشد.

این مطالعه بررسی کرد که چگونه ترکیبات مختلف ماهیچه و چربی بر رگ های خونی کوچک یا "ریزگردش" قلب و تأثیر آنها بر خطر نارسایی قلبی، حملات قلبی و مرگ تأثیر می گذارد.

این تحقیق شامل 669 بیمار در بیمارستان بریگهام و زنان با میانگین سنی 63 سال بود که از نظر درد قفسه سینه یا تنگی نفس مورد ارزیابی قرار گرفتند اما شواهدی از بیماری انسدادی عروق کرونر نداشتند.

بیماران تحت اسکن PET/CT قلب برای ارزیابی عملکرد قلب و سی تی اسکن برای تجزیه و تحلیل ترکیب بدن، از جمله توزیع چربی و ماهیچه در تنه قرار گرفتند. محققان اندازه گیری جدیدی به نام کسر چربی عضلانی را معرفی کردند که نسبت چربی بین عضلانی به کل عضله و چربی را کمیت می کند.

شرکت کنندگان برای بررسی نتایج از جمله بستری شدن در بیمارستان و مرگ ناشی از حمله قلبی یا نارسایی قلبی حدود شش سال تحت نظر قرار گرفتند.

تجزیه و تحلیل نشان داد که سطوح بالاتر کسر عضله چربی با افزایش 2 درصدی خطر نقص عروق کرونر (CMD) و 7 درصد افزایش خطر بیماری قلبی جدی در آینده همراه است، با هر 1 درصد افزایش در کسر عضله چربی، صرف نظر از سن. عوامل دیگر. عوامل خطر و شاخص توده بدنی

در مقایسه با چربی زیر جلدی، چربی ذخیره شده در عضله ممکن است به التهاب و تغییر متابولیسم گلوکز منجر شود که منجر به مقاومت به انسولین و سندرم متابولیک می شود، به نوبه خود، این توهین های مزمن می توانند باعث آسیب به عروق خونی شوند تاچتی توضیح داد که خود عضلات.